Het is mij nog nooit zoveel gevraagd als de laatste weken. Natuurlijk, wij behoren tot de risicogroep en onze kinderen nemen het gelukkig serieus. Ze zijn bezorgd en vragen met een hogere frequentie dan normaal hoe het met ons gaat, het is vreemd maar het voelt zo goed. Zeker nemen wij onze verantwoordelijkheid zoals de meeste van ons en blijven wij zoveel mogelijk in en om het huis. Het is verbazend hoeveel ik nog te doen heb. Voor nu is er veel te regelen; ik ben één van de kleine ondernemers die wegens het Corona virus tijdelijk de deuren van de winkel heeft moeten sluiten. Dat betekent dat er veel geregeld moet worden. Nog niet alles is even duidelijk dus internet maakt overuren. Het invullen van de nodige formulieren is nogal spannend; het is een drukte van belang bij de betreffende online instanties waardoor ik steeds als ik denk de klus geklaard te hebben, overnieuw kan beginnen omdat het systeem overbezet is. Voor veel ondernemers wankelen de toekomstplannen en uitgedachte strategieën. Wat als de crisis lang gaat duren? Hoe dan? We wachten maar af en in de hoop dat we over niet al te lange tijd de draad weer kunnen oppakken. We hebben geen andere keuze.
Op de momenten dat ik een frisse wind door mijn hoofd nodig heb, bestaat de buitenwereld uit een wandeling met de hond, het fixen van uitgestelde klusjes, tuinieren en bij noodzaak een ritje naar de supermarkt. Na een moeilijke start houden de meeste mensen zich aan het “stay at home!” en “keep distance! Gelukkig kunnen en mogen we nog naar buiten en als we ons met elkaar aan de regels houden blijft dat ook zo. Het heerlijke lenteweer maakt mij wat onrustig en nodigt uit om er op uit te trekken. We worden creatief om van de gewone dingen iets speciaals te maken. We wandelen en fietsen en aangezien we nu niet de gebruikelijke terrasstops kunnen maken, wordt op een mooie plekje, lekker ouderwets de thermoskan met koffie te voorschijn gehaald en genieten we van de zon, de rust en de koffie hoewel, een flesje wijn in de fietstas kan natuurlijk ook..haha. Zolang we niet kunnen terras zitten of uit eten kunnen gaan, maken we het ons op een andere manier zo aangenaam mogelijk.
Ik kan me sinds de autoloze zondagen van 1973 niet herinneren dat het zo rustig is op straat. In tegenstelling tot nu, ging toen iedereen naar buiten. Nu is het anders want buiten loert het gevaar dus houden we afstand en fietsen of lopen we voor de veiligheid van ieders gezondheid met een grote boog om elkaar heen, gaan we met niet meer dan 2 personen naar buiten en houden ons aan de regels. “Intelligente lockdown”, wie heeft hier voorheen ooit van gehoord? Alles is nieuw; en bij een nieuwe wereld hoort een nieuwe taal. Logisch dat niet iedereen deze nieuwe taal direct heeft verstaan; de één leert nu eenmaal sneller dan de ander. We doen onze best om ons aan te passen aan deze bizarre tijd en om gezond te blijven zorg ik goed voor mijzelf; extra vitamientjes, in beweging blijven, een wijntje minder en proberen aan mijn slaapuurtjes te komen hoewel dat dankzij Netflix, de grootste uitdaging is; 5 seizoenen “Peaky Blinders” in twee weken…. Zo hoop ik met gezond verstand en een beetje geluk dat ik de dans ontspring.
Knuffelen
Ik begin langzamerhand wel mijn sociale contacten te missen. We moeten afstand houden en dat valt niet altijd mee; in de tussentijd zijn twee van onze kleinkinderen jarig geweest, dat was best lastig, ik had er zo graag willen zijn en ze een dikke verjaardagsknuffel willen geven. Dat is toch echt wel iets anders dan videobellen. Ik mis de kleintjes en zoals voor zovelen van ons zijn er dierbare mensen die nu veraf maar in je hart zo dichtbij zijn. Onze kinderen en kleinkinderen die je zo graag even wil knuffelen en zeggen dat het goed komt, ouders die in de tachtig zijn met een slechte gezondheid die je zo graag nog even wilt vasthouden en zeggen dat je van ze houdt, onze familie, vrienden en bekenden die net als wij zich zorgen maken over de financiële gevolgen van deze crisis, de onzekerheid in het algemeen en de angst voor zijn of haar gezondheid in het bijzonder. Het is niet te omschrijven wat er allemaal gebeurd en wat het met je doet. Alles wat zo normaal was; de verjaardagen, logeerpartijtjes van je kleinkinderen, vakanties, noem maar op is nu heel bijzonder geworden. We zijn weer terug naar de kern, waar we echt blij van worden zijn de sociale contacten de puurheid van het samen zijn en dat gaan we als dit allemaal achter de rug is, herontdekken. We worden gestimuleerd minder egocentrisch te zijn en meer voor elkaar klaar te staan; we hebben elkaar nodig; deze crisis is van grote invloed op de gehele mensheid en de wereldeconomie en zal nog lang voelbaar zijn. Hier moeten we samen doorheen.
Body & Mind
In de tussentijd probeer ik met yoga en meditatie de rust in mijn hoofd te bewaren. Complimentje voor mijn Yoga en Pilates teachers die het mogelijk hebben gemaakt dat ik thuis op mijn matje met de online versie, de wekelijkse lessen kan voortzetten om mijn lichaam en geest positief te blijven inspireren. Maar mijn grootste inspirator is mijn spirituele teacher Eckhart Tolle. Ik ben voor de tweede keer begonnen met het lezen van het prachtige inspirerende boek “Een Nieuwe Aarde”. Volgens Eckhart Tolle zijn we op weg naar verzoening van ons innerlijke en uiterlijke doel. Ik merk op dat elke uitspraak zinvoller wordt dan ooit tevoren. Dit is zeker de kracht van het nu. Ik hoop echt dat deze periode van onzekerheid en angst een positieve omwenteling maakt en het een nieuw tijdperk in het menselijk bewustzijn zal worden.
Mijn tip!
Voor iedereen die nu thuis zit, creëer een rustige meditatieplek, luister naar je innerlijke stem en lees “Nieuwe Aarde”. Het helpt om je weer zuiver te verbinden met je levensbron en weer oprecht geïnteresseerd te zijn in elkaar met de vraag “Hoe gaat het met je?”.
“Houd afstand maar blijf verbonden!”
